Van Motueka naar Dunedin

Hoi allemaal,

Hier weer een berichtje vanuit Nieuw-Zeeland. Dit keer vanuit het zuiden van het Zuidereiland. We zitten nu in Dunedin, hier een update over hoe we daar zijn gekomen.

Vanuit Motueka zijn we op 1 december naar Westport aan de westkust gereden. Hier hebben we een stop gemaakt en de zeehondenkolonie die hier leeft bezocht. Leuk om te zien hoe die beesten luieren, luieren, luieren en af en toe spelen in het water. Daarna zijn we de westkust verder afgedaald naar Greymouth. Bij Pancake Rocks hebben we nog een stop gemaakt om dit toch een beetje vage natuurverschijnsel te bekijken. Ze weten namelijk niet hoe het ontstaan is, al die schijfjes zo op elkaar!

De volgende dag zijn we naar Franz Josef gereden waar we eerst naar ons hostel zijn gegaan om even lekker te lunchen. Daarna hebben we bekeken wat we hier de komende twee dagen wilden gaan doen bij de Franz Josef glacier en de Fox glacier (glacier = gletsjer). Je kunt in Franz Josef onder andere skydiven, een heli-hike doen (met een helikopter naar boven vliegen, op de gletsjer een tussenstop maken en een stuk hiken en weer terug met de helikopter naar beneden), de gletsjer beklimmen (met een gids want het toch wel gevaarlijk als je niet weet wat je doet) en de gletsjers vanaf de voet bekijken. Wij kwamen al snel tot de conclusie dat we even een paar daagjes rustig aan wouden doen, want ook van reizen wordt je af en toe best moe. Daarbij was het bewolkt waardoor je, als je bovenop de top zou staan, alleen van een wit uitzicht zou kunnen genieten. Dus zijn we naar de Fox gletsjer gereden, dit ligt ongeveer 30 minuten rijden vanaf Franz Josef. Hier hebben we een wandeling gemaakt naar de voet van de gletsjer. Net op het moment dat wij daar stonden om foto's te nemen zonder de top van gletsjer (omdat deze in de wolken verscholen was) brak het zonnetje even door waardoor het uitzicht net een beetje mooier werd. Na een klein half uurtje schoven de wolken weer aan elkaar en was het tijd voor ons om terug te gaan. Tegen zonsondergang reden we langs de Franz Josef gletsjer. Door de bewolking boven de gletsjer scheen er een blauwe gloed boven de gletsjer. Dus maar even rechtsommekeer gemaakt en naar een uitzichtspunt gereden om deze prachtige verschijning nog wat beter te aanschouwen.

De volgende dag hebben we, voor het eerst sinds weken, heerlijk uitgeslapen. Dat is ook best lekker als je je bedenkt dat je eigenlijk op vakantie bent. Na een brunch (want zo laat was het inmiddels wel) zijn we weer naar de Franz Josef gletsjer gereden. Hier hebben we een mooie wandeling gemaakt naar de voet van de gletsjer. Aan het eind van de wandeling stond een hek om aan te geven dat je hier niet verder mag zonder gids. Na eerst een beetje te mopperen dat ze al die toeristen die zich hier niet aan houden een boetje moeten geven, won toch ook bij ons de nieuwsgierigheid. We zijn dus maar over het hek geklommen en naar de voet van de gletsjer gelopen om dit kunstje van de natuur van dichtbij bekijken. Het was er koud, maar erg mooi. Blauw ijs, smeltende sneeuw, een kolkende smeltwaterrivier..........etc. Hopelijk spreken de foto's voor zich.

Dinsdag 4 december hadden we gepland om naar Wanaka te rijden. Als je je netjes aan de snelheid houdt en niet al te veel om je heen kijkt is dit een ritje van een kleine 4 uur. Maar dit is toch een van de mooiste routes van Nieuw-Zeeland (volgens ons). De dag begon in Franz Josef zwaar bewolkt en er was regen voorspelt, des te meer reden voor ons om hier weg te gaan ;). Toen we bij Haast in de buurt waren (dit ligt nog aan de westkust iets zuidelijker dan Franz Josef) was het weer al een stuk beter. Daar hebben we de Haast-pass gereden (de weg van Haast naar Wanaka) met gigantisch mooie landschappen. Op een aantal mooie plekken hebben we wandelingen gemaakt door de prachtige natuur naar geweldige uitzichtspunten. Het is moeilijk te beschrijven hoe mooi het is. Af en toe moet je er echt even bij gaan zitten om je te blijven realiseren hoe mooi en bijzonder het allemaal is. Het was echt een dag om te genieten!!

De dag daarna zijn we eerst naar Queenstown gereden. Hier hebben we Rob's schoenen laten maken. Deze zijn een aantal weken geleden kapot gegaan (vlak voordat we de Tongariro Crossing zouden lopen) en heeft hij in eerste instantie zelf gemaakt, maar helaas had het draadje het alweer begeven (tijd dus voor een vakkundige schoenmaker). Na nog een aantal boodschappen te hebben gedaan zijn we naar Te Anau gereden. Ook de route van vandaag was weer erg mooi om te rijden. 's Avonds hebben we toch nog even een heel klein beetje Sinterklaas gevierd. We kwamen namelijk in een supermarkt gevulde speculaas (uit Nederland) en chocolade geld tegen. Dit konden we natuurlijk niet laten liggen (de chocolademuntjes riepen echt: 'neem ons mee, neem ons mee'). Met een kop warme chocolademelk hebben we hier 's avonds van gesmuld.

6 december hebben we de Milford Sound bezocht (sound is eigenlijk niet het goede woord, want het is een fjord). Dit is vanaf Te Anau zo'n 2 uur rijden. Om 8.55 uur hadden we daar een cruise geboekt en dus maar vroeg vertrokken. We hadden tijd voor een paar korte stops onderweg om vervolgens op de boot te stappen. Prachtige route met een opkomende zon, wegtrekkende mist, bloeiende lupinen, en enkele wolkjes aan de verder blauwe lucht. In de Milford Sound regent het ongeveer 200 dagen per jaar en de meeste regen valt in de periode november-januari. We hadden echter weer eens mazzel. Het was een prachtige dag zonder wolken en met een heerlijk zonnetje. De cruise was erg mooi om te doen en om 11.00 waren we terug. De rest van de dag hadden we ruim de tijd om te genieten van de prachtige natuur langs de Hollyford en Millfordsoundroad. Riviertjes, watervallen, besneeuwde bergtoppen, bloeiende lupinen in de valleien, bloeiende brem op de bergruggen, stukjes regenwoud en dat alles onder een stralend blauwe hemel. Gewoonweg genieten.

Vrijdag zijn we van Te Anau naar Manapouri gereden voor een overnight-cruise op de Doubtful Sound. Eerst met een boot over het manapouri-meer (wat al erg mooi was) daarna een stukje met de bus om vervolgens op de Fjordland Navigator te stappen voor een heerlijke cruise. De ontvangst was goed met een kopje koffie/thee en een heerlijke muffin. Bij het halen van de koffie ontdekten we al vrij snel een verdacht accent. Achter ons stonden twee tukkers, Ivar en Remko die momenteel ook door Nieuw Zeeland reizne.
We zijn eerst een stuk de Doubtful Sound ingevaren. Het weer werkte weer mee, het was wederom een stralende dag. Aan het eind van de middag konden we een aantal activiteiten doen waaronder kayakken en zwemmen. Wenke had hier niet zo veel zin in (het water was namelijk erg koud) en besloot dus op het dek te blijven met het fototoestel en de videocamera in de aanslag. Rob zag een kayaktochtje wel zitten en is dus het water opgegaan. Hij wist in de kayak te blijven, in tegenstelling tot een aantal anderen. Toch vond hij dit niet genoeg en heeft hij daarna nog een duik in het water genomen (het water was erg koud +/- 12 graden). Heerlijk (om op het dek te staan). 's Avonds te veel gegeten was het overheerlijke buffet. Daarna een diashow bekeken over de Doubtful Sound, die leuk werd gebracht door een van de bemanningsleden. Daarna onze hut in voor een weer een nachtje op het water. De volgende ochtend vroeg op om de Doubtful Sound bij de ochtendgloren te bekijken. Het was nog wat koud op het dek, maar de uitzichten waren adembenemend mooi. Je kan uren op dek staan zonder je te vervelen. Tussendoor nog even ontbeten (wat wederom zeer goed bereid was) en weer op het dek gestaan. Nadat de kapitein een tijdje de motoren van de boot uitzette en iedereeen de fototoestellen, videocamera's en mobile telefoons uit liet, konden we optimaal van de rust en al het moois genieten.
Terug op de kant zijn we met een bus en daarna met een boot teruggebracht naar Manapouri. Nadat we nog even adressen gewisseld hebben met Ivar en Remko (uit de Hof van Twente!!) zijn we weer opweg gegaan met onze auto. We hebben het eerste stuk van de Southern Scenic Route gereden met als eindbestemming Invercargill. Ook een erg mooie route. Al snel lieten we de fjorden achter ons en kwamen grote stukken weiland voor in de plaats vol met schapen en koeien. Omdat het hier lente is staat alles in bloei, dit levert geweldig mooie kleurencombinaties op. Soms weten we niet waar we een foto van moeten maken (we maken er dan ook veel te veel!) en onze eigen harde schijf maakt overuren.

Zaterdag hebben we het tweede deel van de Southern Scenic gereden van Invercargill naar Dunedin. Ook dit was wederom erg mooi. We hebben een aantal korte wandelingen gemaakt naar watervallen (blijft altijd genieten). Rob ontdekte dat hier dat het soms verstandig is niet altijd te zoeken naar het mooiste plekje om een foto te maken. Slip.... val..... stuiter en hij lag op de grond en het fototoestel in het water. Gelukkig ging het goed; alleen een paar schrammen, camera is nog heel en de kleren alleen een beetje vies!
Het zuiden van het Zuidereiland is echt landbouwgebied. We zagen dan ook honderden, of misschien wel duizenden schapen in de weiland (geschoren en ongeschoren) met hun lammetjes. Ondanks dat het half december is, we continu kerstmuziek op de radio horen en zo'n beetje alles versierd is met kerstspullen, kunnen we ons niet beseffen dat het binnenkort Kerstmis is. We leven helemaal in de lente en hebben ook totaal geen zin in de winter (tenzij het natuurlijk sneeuwt in Nederland). Naast schapen en koeien zie je in heel Nieuw Zeeland Possums. Possums zijn kleine, hermelijnachtige, boomklimmende beesten die ze ooit in Nieuw Zeeland hebben gebracht voor de bontindustrie. Nu stikt het er van en liggen ze overal dood langs de kant van de weg. Ze kennen hier twee soorten. De Possum en de Squasum. De Squasum is de platte, dode versie die je overal langs de kant van de weg ziet ;)

Vandaag is het weer iets minder (het is bewolkt en af en toe valt er regen naar beneden). We zijn even door Dunedin gelopen en hebben hier een internetcafe opgezocht. Morgen naar Mount Cook en daarna richting Christchurch. Helaas, het eind van onze reis door Nieuw-Zeeland komt langzaamaan in zicht.

Heel veel groetjes,
Rob en Wenke

ps. voor onze aftellende moeders: nog 12 dagen en dan zijn we weer op Nederlandse bodem!