Van Swakopmund via Botswana-Zimbabwe naar Jo'burg

Hallo allemaal,

Het heeft even geduurd, maar hier dan eindelijk weer een berichtje van ons. Zoals jullie al gehoord hebben konden we in Victoria Falls niet op het in ternet omdat het daar ’s avonds te gevaarlijk is en wij overdag geen tijd hadden. Jaja, je hoort het goed, wij hebben het druk!!

We zullen daar verder gaan waar we gebleven waren. 2 oktober hebben we Swakopmund verlaten. We zijn eerst naar Cape Cross gereden (ten Noorden van Swakopmund) om zeehonden te kijken. Er waren er erg veel, erg mooi om te zien en wat groot zijn die beesten!! Maar ze stinken ook verschrikkelijk!! Daarna zijn we verder landinwaarts gereden naar Spitzkoppe. Daar stonden we weer op een camping, zonder enige voorzieningen (en dat had wel wat). De omgeving was er geweldig mooi. De volgende dag zijn we richting Uis gereden. Hier vlakbij ligt Brandberg mountain, de hoogste berg van Zuidelijk Afrika. Op deze berg zijn grotschilderingen gevonden van 2000 tot 3000 jaar oud. Ze noemen het ‘the white lady’ en dat is vreemd aangezien er een blanke man op de schilderingen te zien is en geen blanke vrouw. Maar goed, het was leuk om te zien en de wandeling er naar toe was lekker, erg warm maar een mooie omgeving. Die avond kregen we op onze camping bezoek van een groep Afrikanen, ze wilden voor ons zingen. Prima, wij luisteren wel. Het was traditionele Afrikaanse muziek, maar de zang (ook wel schreeuwen genoemd) was echt minder. Toch konden ze de sfeer er wel inkrijgen, het is ze zelfs gelukt om (bijna) iedereen van ons het volkslied te laten zingen van ons land. 4 oktober zijn we naar Etosha National Park gereden. We hadden al wildlife gezien onderweg maar hier zouden we echt wat zien. Als we onze gids mogen geloven zijn we een ‘lucky group’ want we hebben heel wat wildlife gezien; o.a. springbok, parende struisvogels, giraffe, zebra, spiesbok, olifant, zwarte neushoorn, leeuw, luipaard en dik-dik. Dat betekend al 4 van de ‘Big 5’, alleen de buffel nog. 6 oktober was onze laatste nacht in Namibië. We zijn de Caprivi-strip (in het Noord-Oosten) ingereden . Hier hebben we een gezellige avond in de bar gehad. Namibië is een erg mooi land en extreem weer, er heerst een woestijnklimaat waardoor het overdag erg warm was (30°C tot 35°C) en ’s nachts erg afkoelde (soms tot 6°C).

7 oktober zijn we de grens met Botswana overgegaan. De rest van de dag was vooral rijden, rijden en nog eens rijden. En dan onderweg genieten van de mooie natuur en wilde dieren. ’s Avonds kwamen we op een Drifters camping in Maun, hier was een zwembad (heerlijk, we konden wel wat verkoeling gebruiken). De dag erna zijn we naar Maun airport gereden omdat we naar de Okavango Delta wilden. Dit is een natuurgebied bestaande uit een heleboel eilandjes. Met een scenic (dat is een klein vliegtuigje) zijn we er naar toe gevlogen. We konden vanuit de lucht goed zien hoe het gebied eruit zag, en dat was geweldig. We zagen kuddes olifanten, giraffen en buffels lopen. Aangekomen op het vliegveld van Pompom (wat alleen bestaat uit een landings- en startbaan) moesten we verder over het land en het water. Over het land gingen we met een 4x4, waarbij we weer heel veel wildlife hebben gezien. Over het water gingen we per mokoro, een uitgeholde boomstam. In het begin erg eng, want alle bagage zat ook in de mokoro, dus je wilt niet omkiepen. Daarbij kon het zijn dat er krokodillen en nijlpaarden in het water lagen, en dat kunnen dan wel leuke beesten zijn, je wilt er niet graag bij in liggen. ’s Avonds hebben we een wandeling gemaakt door de Moremi, dit is een National Park in de Okavango Delta. We hebben vlakbij een olifant gestaan. Super!! Dan pas merk je hoe groot zo’n beest is, we hebben geprobeerd mooie foto’s en videobeelden te maken, hopelijk is dat gelukt. De volgende dag zijn we teruggegaan, weer met een mokoro, 4x4 en scenic. We zijn verder gereden naar Nata. Onderweg hebben we veel baobabs gezien. Dit zijn een soort bomen, gigantisch oud, gigantisch groot en gigantisch mooi. De dag erna zijn we naar Chobe National Park geweest. Hier hebben wel krokodillen, nijlpaarden, olifanten, buffels en leeuwen gezien. Erg indrukwekkend. De Zambezi (een rivier) stroomt door dit gebied. Er lag een dode olifant in het water (waarschijnlijk gedood bij een ruzie tussen 2 olifanten), de krokodillen zwommen er omheen. Het leek wel alsof ze een feestje aan het vieren waren met zo’n feestmaal!! Botswana was in vergelijking met Namibië een stuk groener en levendiger.

Aan het eind van de dag, 10 oktober, zijn we, nadat wel inkopen hebben gedaan voor 4 dagen, de grens met Zimbabwe overgegaan. Aangezien het er rustig genoeg was konden we het wel bezoeken. Maar in Zimbabwe kun je niks geen eten kopen, er zijn wel winkels maar de schappen zijn gewoon leeg, dit vanwege de enorme inflatie die er is. We zijn naar Victoria Falls gereden. De volgende dag konden we zelf bepalen wat we gingen doen. We hebben een adventure-pass gekocht (hiermee hadden we de hele dag lol). Dit begon ’s ochtends met een fox-slight, een tandem-vlucht en een gorge-swing. Jullie snappen nu natuurlijk wel wat we bedoelen!! Inderdaad, de fox-slight is een kabelbaan waarbij je horizontaal gaat. We ‘vlogen’ boven de rotsten bij Victoria Falls. De tandem-vlucht deden we met z’n tweeën tegelijk. Dit was ook een kabelbaan, maar hierbij gingen we ook verticaal. Met een snelheid van ongeveer 120 km/uur gingen we naar beneden, whaah. Deze twee vielen nog mee. Het ergste moest nog komen; de gorge-swing. We werden met onze middel aan een elastiek vastgeknoopt een moesten naar beneden springen. Het elastiek was aan vier andere kabels vast gezet, dus we werden opgevangen. Het is te vergelijken met een bunji-jump, maar dan niet het elastiek aan je enkels met om onze middel. Geweldig, wat gaaf. De eerste twee seconden denk je dat je i n de Zambezi stort en het niet zult overleven, maar dan merk je dat het elastiek gelukkig goed vast zit!! Echt een aanrader voor iedereen. ’s Middags hebben we de watervallen bekeken. Aangezien we in de droge tijd zitten is het niet overvol met water, maar toch erg indrukwekkend om te zien. Daarna hebben we ‘geshopt’ op een market voor souveniers. Dit is ook een hele ervaring, echt handelen om geld en bij sommigen zelfs om kledin of schoenen. Er zijn in Zimbabwe erg veel mensen met schoenmaat 37 want ze wilden allemaal Wenke’s schoenen hebben. ’s Avonds zijn met een Sun-Set-Cruise meegegaan. Erg jammer dat het bewolkt was wat hierdoor misten we onze zoveelste sun-set. Wel hebben we nijlpaarden van redelijk dichtbij kunnen zien. De volgende dag hadden we ons laatste onderdeel van de adventure-pass, een 15 minuten durende helikoptervlucht boven de watervallen. We wilden eerste de micro-flight doen maar vanwege te veel animo en te slecht weer (te veel wind) kon dit niet doorgaan. Gelukkig konden we vanuit de helikopter alles goed zien. Al met al hebben we genoten in Victoria Falls. Later die dag zijn we naar Hwange gereden om weer te gaan kamperen. 13 oktober hebben we hier een game-drive gedaan door Hwange National Park, weer een geslaagde game-drive want we hebben jachtluipaarden (cheeta’s) gespot!! En dat ziet niet iedereen die naar Afrika komt werd ons verteld. Ook waren we bijna getuige van een gevecht tussen een leeuw en een baby-olifant. Maar doordat er een hele groep olifanten aankwam ging dit niet door (gelukkig voor de baby-olifant en de leeuw moet maar ff op dieet). Vanuit Hwange zijn we naar Bulawayo gereden, hier hebben we onze tenten weer opgezet. Daarna zijn we voor een rhino-track (rhino = neushoorn) naar Matopo National Park gegaan. We hadden wederom geluk, in totaal hebben we 7 neushoorns gezien (zowel zwarte als witte). We stonden tot op een paar meter afstand van die mooie, grote beesten. Met het hart in de keel konden we mooie foto’s maken. Ook hebben we weer nijlpaarden gespot. De volgende dag hadden we een lange reisdag naar de grens. Het landschap in Zimbabwe is geweldig. Het is meer bergachtig dan in Namibië en Botswana en ook iets groener.

Aan het eind van de dag, 14 oktober, kwamen we bij de grens met Zuid-Afrika. Omdat er veel Zimbabwanen in Zuid-Afrika voedsel gaan halen was het er erg druk. De overgang ging gelukkig redelijk snel. We hebben die nacht voor het laatst gekampeerd, in Machete. Hier hebben we een aantal hele mooie baobabs gezien. De dag erna, gisteren, hadden we de langste reisdag. Vanuit Machete zijn we naar Johannesburg gereden. We konden de omgeving zien veranderen, het werd drukker en drukker, meer gebouwen en meer mensen. We zijn naar een logde gegaan om te overnachten. ’s Avonds zijn we met een groot gedeelte van de groep naar een restaurant (carnvores) geweest om te eten en om te tour af te sluiten. Hier hebben wel veel wild gegeten, o.a. hartebeest, kip, varken en zebra. Daar hebben we afscheid genomen van onze gids, Jonathan, dit was erg vreemd omdat we hem na 24 dagen opeens helemaal niet meer zien. In de loop van vandaag gaan we afscheid nemen van de rest van de groep omdat iedereen op een ander tijdstip vliegt. Sommigen zetten hun vakantie voort in Zuid-Afrika, anderen gaan naar huis om te werken en wij vliegen vanavond naar Australië. Best raar, en we beseffen het nog niet helemaal. Om 22.05 vertrekken we en om 13.34 (lokale tijd) hopen we in Perth aan te komen, voor ons volgende avontuur.

Tot snel,

Heel veel groetjes van Rob en Wenke