Melbourne - Sydney

Hé luitjes,

Eindelijk dan weer een berichtje van deze kant. We willen toch maar weer beginnen om iedereen te bedanken voor de reacties. Elke keer als we weer ergens het internet opgaan is het ontzettend leuk om de reacties te lezen! Bedankt allemaal!

Een verslagje vanuit Sydney deze keer. We zijn hier gisteren aangekomen en hebben afscheid genomen van onze huurauto. Voordat we over 4 dagen Australië gedag zeggen willen we onze belevenissen van de afgelopen 2 weken met jullie delen.

Zondag 28 oktober zijn we van Alice Springs naar Melbourne gevlogen. De taxi naar het vliegveld gedeeld met een ander Nederlands koppel en zo toch weer wat pingeltjes bespaard. Ik (Rob) werd weer eens geselecteerd om opnieuw een speciale controle te ondergaan, deze keer op explosieven. De derde controle. De eerste keer was m’n handbagage in Londen, de tweede keer mijn backpack in Perth en nu dus dit! Voor de rest die dag weinig speciaals gedaan. Hostel opgezocht, pannenkoeken gebakken en op tijd naar bed gegaan.
De volgende dag hebben we gebruikt om onze tour tussen Melbourne en Sydney van dag tot dag te plannen en alvast wat hostels te reserveren. Ook dit is erg leuk om te doen omdat je gewoonweg zin krijgt in al dat moois. Voorpret noemen ze dat! Ook hebben we deze dag een harddrive gekocht om backups te kunnen maken van onze videoopnamen. Het is onvoorstelbaar maar we hebben al bijna 20 uur film gemaakt!
Dinsdags zijn we de dag begonnen met een belletje naar Claudia en Jurgen. Zoals de meesten van jullie al wel gehoord hebben is Claudia zwanger. Het was heel erg leuk om dit te horen terwijl we echt in de middle of nowhere zaten in de Red Centre en het was toch ook wel heel erg leuk om even te bellen. Vervolgens hebben we die dag Melbourne verkent. Per voet door de stad gelopen en genoten van de leuke, gezellige stad. Rondgesnuffelt op Queen Victoria Market, genoten van de prachtige gebouwen aan Swansonstreet en over het Melbourne tennispark gehobbeld. Guus, hier hebben we een aantal foto’s gemaakt voor jou, we hebben maar geen kaartjes gekocht voor de Australian Open (hoewel dat wel kon), want waarschijnlijk heb je in januari geen tijd (andere keer dan maar). Uiteindelijk hebben we de stad van boven bekeken vanuit de Eurekatower. Dan realiseer je je pas de grootte van de stad en de ligging tussen oceaan en bergruggen. Wat in Melbourne (en heel Australië) trouwens opvalt is dat bijna iedereen sportief is. Mensen joggen, fietsen en doen allerlei oefeningen en sporten in het park. We hebben zelfs al mannen in pak en moeders achter buggy’s zien joggen! Uiteindelijk deze dag toch zelf ook sportief gedaan. De wandelteller stond namelijk aan het eind van de dag zeker op een kilometer of 15. De laatste kilometers waren ook hier het zwaarst zeker omdat we de laatste shuttlebus gemist hadden en het hele eind dus terug moesten lopen.

Woensdag 31 oktober werd om half tien in de ochtend onze auto gebracht en konden we op pad naar the Grampians. Een groot natuurpark ongeveer twee uur ten westen van Melbourne. Op de weg er naar toe een bezoekje gebracht aan Sovereign Hill. Een nagebouwd negentiende eeuws goudzoekersstadje. Het dorpje was erg goed gemaakt en heel leuk om even een bezoekje aan te brengen. Het goud is van grote invloed geweest op de ontwikkeling en inwoners van Australië. Na de eerste ontdekking van enkele kilo’s goud (per emmer modder!) volgden eerst meer Engelsen, overige Europeanen en daarna Chinezen, heel veel chinezen. In het dorpje ook nog even genoten van oude koekjes en snoepjes die ook hier erg goed smaken :). Aangekomen in Halls Gap (een plaatsje aan de rand van the Grampians) naar het infocentrum gereden voor lokale informatie zodat we zeker de juiste spots bezoeken!
Donderdags lekker vroeg op (+/- 6:00) en na een belletje naar de jarige pa (Harrie) de wandeling naar de Pinnacle (een hoog uitzichtpunt in the Grampians) gedaan. De wandeling en het uitzicht waren prachtig ondanks dat een groot deel van de vegetatie zo’n anderhalf jaar terug is afgebrand. In januari 2006 is namelijk 47% van dit 167.000 hectare grote park afgebrand. Het is erg mooi om te zien dat een groot deel van de vegetatie zich heeft aangepast aan de branden en dat bomen, struiken en grassen gewoon weer uitlopen. Verbazingwekkend om totaal zwartgeblakerde bomen die nog slechts op een klein deel van de stam staan toch weer uitlopen! Na de Pinnacle zijn we doorgegaan naar de McKenzie Waterfalls. Heel wat kleiner dan de VictoriaFalls in Zimbabwe maar daardoor niet minder mooi. En op de een of andere manier heeft een waterval toch altijd wat. Je kan er een dag bijzitten zonder je te vervelen. Vervolgens nog genoten van meerdere uitzichtpunten en terug naar ons werkelijk prachtige hostel in Halls Gap. Vlak voordat de regen met bakken uit de hemel kwam waren we binnen.
Ook voor de volgende dag werd regen voorspelt, maar bij het opstaan deed de warmte van de zon de bossen op de bergwand stomen. Bij het openen van de gordijnen zagen we een kangeroe met een kleintje in de buidel vlak achter ons slaapkamerraam. Vervolgens even het bos ingelopen achter het hostel alwaar de kangeroes al hoppend voor ons wegrenden. Na ons ontbijtje van “oats” (havermout) naar Mount William gereden voor de beklimming van deze hoogste berg van the Grampians. De wandeling was maar 1,6 km, maar wel heel erg stijl. Bovengekomen ontnam de laaghangende bewolking ons het uitzicht en werd onze rust verstoord door een aanslaande radiator van een of andere zendmast. Mount William was dus niet helemaal wat we er van verwacht hadden. Na Mount William de Silverband Falls bezocht en na de lunch naar het Culture Centre geweest voor een expositie over aboriginals. Indrukwekkend om de geschiedenis van de Aboriginals te zien. Het doet je realiseren hoezeer ze onderdrukt waren (en zijn). In meer dan 3500 jaar hadden ze hun leefwijze volledig aangepast aan het landschap en klimaat van Australië en opeens komen daar Europeanen die ze gaan vertellen dat het anders moet?! Echte aboriginals zien we overigens weinig en afgaand op de verhalen die we horen van medereizigers en Australiërs zal de aboriginalcultuur over een jaar of 50 nog slechts historie zijn.

Zaterdag vroeg op vanwege onze lange trip naar de Great Ocean Road. Als we wegrijden bij ons hostel begint het te regenen en onderweg missen we op een haar na een overstekende kangeroe. Iets later dan gepland arriveren we bij het Game Hill Reserve. Dit leek vanuit de Lonely Planet een heel leuk natuurparkje, maar blijkt niets voor te stellen. Vervolgens de Great Ocean Road op. De kust is hier werkelijk prachtig, al maakt de regen het moeilijk om er optimaal van te genieten. Even uit de auto, kijken, fotootje maken en snel terug naar de auto. Aan het eind van de dag rijden we door Otways National Park naar de vuurtoren. Een korte wandeling door dit prachtige koude regenwoud zit er helaas niet in, want het regent nog steeds. Nadat we dolenthousiast uit de auto springen bij onze eerste koala in een boom op zo’n 25 meter hoogte zien we er in totaal een stuk of 30! Heel leuke beesten, maar ze houden volgens mij (net als ons) niet zo van regen.
Zondag heel vroeg op (5:30) zodat we hopelijk nog even naar de Otways kunnen voor een wandeling. Helaas wederom regen, regen, regen en vandaag ook wind, wind en wind. We besluiten maar direct op weg te gaan naar Foster omdat we toch zo’n 400 km moeten rijden. Het resterende deel van de Great Ocean Road is een “Great Ocean on the Road”. Overal stroomt water van de kliffen over de weg en regelmatig moeten we uit de auto om rotsblokken van de weg te rapen en aan de kant te gooien. Slalommend bereiken we uiteindelijk het eindpunt van de Great Ocean Road en de wat veiligere Highway. Onderweg komen we door Lorne. We zien hier een camping aan de bedding van de rivier, waar het water door de auto’s stroomt! Vroeg in de middag komen we veilig aan in Foster, onze invalspoort voor het Wilson Promontory National Park dat we de volgende dag bezoeken.
Maandagochten staan we lekker relaxed op terwijl de zonnestralen zich een weg door de gordijnen banen. We rijden naar het National Park en vergaren wat informatie over wandelingen, uitzichtpunten en andere leuke plekjes. We beginnen met een wandeling naar het hoogste punt op Mount Oberon en genieten hier van het uitzicht. Vervolgens liggen we 1,5 uur in het zonnetje op een warme rots aan een prachtig strandje. Ha....... heerlijk relaxed en heerlijk weer. Na de ogen geopend te hebben, hebben we het Lilly Pilly Gully track gelopen. Klinkt erg grappig, maar is vooral erg mooi. We genieten van het prachtige bos en een stukje regenwoud.
Dinsdag is een rustig dagje. We willen graag naar de Snowy Mountains maar omdat de weg ernaar toe te lang is hebben we de rit opgenknipt. We rijden deze dag tot aan Lakes Entrance. Een heerlijk rustig vissersdorpje aan de ingang van een aantal op zee aangesloten meren. We spotten hier twee dolfijnen en genieten ’s middags op een terrasje van een cappucino en een thee en ’s avonds van warme chocomelk met slagroom aan het zeestrand.
De volgende dag gaan we geheel uitgerust op pad voor onze tocht naar de Snowy Mountains. Na ongeveer een uurtje bereiken we het begin van een slingerende gravelweg die ons naar Jindabyne zal brengen. De route is goed begaanbaar en erg mooi. Onderweg komen we bijna niemand tegen. Aangekomen bij ons hostel is het inmiddels te laat om nog naar de top van Mount Kosciuszko te wandelen. Mount Kosciuszko is de hoogste berg van Australië, maar met zijn 2295 meter voor Europese begrippen niet erg hoog. We besluiten tot het uitzichtpunt te gaan. De kabelbaan brengt ons tot aan de sneeuwgrens. Ja, er ligt nog sneeuw. Heerlijk om weer eens even door sneeuw te lopen. Al is het wat ijzig, een sneeuwbal gooien lukt nog best! Na het uitzichtpunt wandelen we terug naar het dorp via de Meredith Nature Walk. De wandeling loopt grotendeels langs een met smeltwater gevoed beekje en is heel erg mooi. We stoppen regelmatig bij de verschillende watervalletjes en bereiken uiteindelijk moe maar voldaan het dorp.
Donderdag gaan we eerst naar de boblseebaan om even lekker te rodelen. Na een groep kinderen op schoolreis zijn wij aan de beurt om de adrenaline even lekker door onze aderen te laten stromen. We rijden verder en genieten onderweg van de uitzichten en de natuur. We zien een kangeroe met een kleintje die zo vriendelijk zijn voor ons te poseren. Keurig netjes gaan ze even naast elkaar staan alvorens ze de struiken weer inhoppen. Na nog wat kangeroes gespot te hebben die op deze toch wel warme dag genieten van de schaduw, rijden we door naar Cooma voor een overnachting in een motel. Beetje vreemde eigenaar die in één zin wel drie keer “no worries” kan zeggen. We hebben hier voor een prikkie een grote kamer met een douche, keukentje en meerdere bedden.

Vrijdag gaan we op onze route naar Wollongong door Canberra, de hoofdstad van Australië. We hebben eigenlijk te weinig tijd om deze stad echt te bezoeken, maar ja, je moet nou eenmaal kiezen. We gaan eerst even naar een hoog uitzichtpunt om de structuur van deze “op de tekentafel ontworpen stad’ goed te kunnen zien. We bezoeken het Australian War Memorial. Het is erg indrukwekkend om te zien, zoals eigenlijk alle herdenkingsmonumenten in Australië. Ze hechten daar veel waarde aan en dat is te zien ook. Tijdens ons bezoek zijn ze druk aan het oefenen voor de herdenking van 11 november. Soldaten marcheren in en uit onder luide aanwijzingen en tromgeroffel. Vervolgens bezoeken we het Parliament House. We gaan hier mee met een rondleiding om toch net even wat meer te weten van dat wat je ziet. ’s Avonds in het hostel doen we even een belrondje naar onze ouders en oma Enter. Erg leuk om iedereen weer even te spreken.
Zaterdag begint met regen, maar bij het Royal National Park aangekomen schijnt inmiddels de zon. We maken eerst een tochtje met een roeiboot over de rivier en merken al snel dat het erg moeilijk is om zo’n bootje recht te houden. Al slingerend genieten we van de natuur en met de blaren op de handen (Rob) zijn we na 2 uur terug bij het beginpunt. De rest van de dag vermaken we ons opperbest op de strandjes, in een stukje regenwoud en bij een watervalletje. ’S Avonds overnachten we in Cronulla. Niet echt een tophostel naar onze smaak, maar ach, het is maar voor een nachtje.
Zondag vertrekken we richting de Blue Mountains, een groot natuurpark ten westen van Sydney. Het is erg warm en de zonnebrandcrème is hard nodig. We doen het rustige stuk van de Blue Mountains langs de Bells Line of road om de toeristen op deze drukke dag een beetje te ontlopen. We maken een mooie wandeling op Mount Wilson en raken bij het uizichtpunt bij de Piercespass even het pad kwijt. Na wat klimwerk door verbrande struiken vinden we uiteindelijk het pad terug en gaan we op weg naar ons hostel. We genieten vandaag van de heerlijke kersen en rijpe(!) mango’s die ze hier overal verbouwen.
Maandag gaan we op naar Welsworth Falls, Katoomba en Blackheath voor de toeristentoppers. We beginnen met de Welsworth Falls. Het water valt er van hoog, maar omdat er niet echt veel water valt is het niet fantastisch. Vervolgens op naar de Katoomba Falls en de Three Sisters. We raken hier al snel geïrriteerd door de hordes toeristen en de commerciele wijze waarop deze stukjes natuur worden uitgebuit. Deze twee toeristjes besluiten dan ook al snel door te gaan en zoeken in Blackheath in het infocentrum naar informatie over leuke “toeristluwe” wandelingen voor de volgende dag. We bezoeken in Blackheath twee mooie uitzichtpunten en rijden dan terug naar ons hostel. Halverwege gaan we opnieuw aan bij de Three Sisters. Het is er nu een stuk rustigerer en met de ondergaande zon is het nog veel mooier ook.
Dinsdag maken we een heel mooie wandeling langs de Terrace Falls. De wandeling loopt op en over een “Creek” en de dichte kronendak van het bos houdt ons heerlijk koel. We rijden rond via de Bells Line of road en kopen onderweg wederom heerlijke kersen en abrikozen.

Gisteren hebben we nog even een kort bezoekje gebracht aan een de Blue Mountains bij Glenbrook en hier (wel erg tamme) kangeroes gezien. Na een uitzichtpunt zijn we doorgereden naar ons hostel in Sydney. Na het inchecken wilden we onze auto terugbrengen naar het verhuurbedrijf. We dachten; een klein stukje rijden door de stad moet niet moeilijk zijn. Maar Sydney is wel erg druk (vooral rond de klok van 4 uur) en er zijn veel eenrichtingswegen waardoor we uiteindelijk een stuk hebben omgereden. Na een kwartier hebben we dan toch de goede parkeergarage gevonden en ruim optijd leveren we onze auto netjes af bij het verhuurbedrijf. Terug een stukje door de stad gelopen en vervolgens de bus genomen. ’s Avonds wat op internet gesurft en bijgekletst met Kim, Rien, Mathijs en Niek. Leuk om even live bij te kletsen, helemaal met de webcam aan.

Aanstaande zondag vliegen we om 11.40 lokale tijd (dat is 01.40 in Nederland) naar Auckland (Nieuw-Zeeland) voor ons volgende avontuur. Tot die tijd gaan we Sydney bekijken en relaxen. Australië is geweldig maar we zien ook al erg uit naar Nieuw-Zeeland. Daar zullen we jullie weer op de hoogte brengen van onze belevenissen daar!

Veel groetjes,
Rob & Wenke